ikiqat

1. sif. Bir-birinə uyğun, yaxud yekcins iki hissədən ibarət. İkiqat parça. İkiqat pəncərə. – <Şahsənəm xala> çadrasını ikiqat eləyib atdı başına. . E. Sultanov. Sərəncam bacı başında ikiqat çarşab oğlunu dolandırıb gəzdirirdi. . Ç.. Çamadanın dibi ikiqat idi. S. Rəh..

2. zərf İki dəfə çox, iki dəfə artıq. <Hacı Fərəc:> . . Təzə müştərilər çıxıb, ikiqat qiymət verməyə hazırdırlar. . N. V.. Bu göyərçin mənim üçün ikiqat əzizdir. . M. Rz..

◊ İkiqat etmək – bir şeyi bir-birinə uyğun tərzdə qatlamaq, bükmək. Kəlağayını ikiqat edib başına örtdü. – <Cəfərqulu> başından papağını çıxardıb ikiqat edəndən sonra alnının tərini sildi və bu cür sözə başladı. Qant.. İkiqat olmaq (əyilmək, bükülmək) – 1) təzim etmək, əyilərək salam vermək. İkiqat olub ədəblə bəyə baş vurardı kasıb; Var idi vəfalı kasıb, var idi həyalı fələ! M. Ə. Sabir; 2) yaltaqlanmaq, alçalmaq, baş əymək. Havaxtadək olacağıq ikiqat. Q. Z.. <Ramazan:> İndi elə vaxt deyil ki, buruq ustası olmaq üçün otuz-qırx il külüng çalasan, onun-bunun qabağında ikiqat əyiləsən. M. Hüseyn; 3) əyilmək, bükülmək, belini əymək. Mahmud əmi ikiqat bükülüb bir neçə dəfə başını gah daşın bu böyrünə, gah o böyrünə sallayıb diqqətlə haman nöqtəyə baxırdı. B. T..